Κατά την εποχή του μεγάλου ξεσηκωμού το 1821 και η Καΐτσα, ένα από τα 85 χωριά των Αγράφων, με τα 7.685 σπίτια και τους 50.000 κατοίκους (ΘΕΣΣΑΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, τόμος 12, σελ.18 «Περιήγηση Ληκ στη Θεσσαλία»), συνέβαλε στο μέτρο των δυνατοτήτων της, προσφέροντας τροφοδοσία στους επαναστάτες και διαθέτοντας τους άνδρες που πλαισίωναν τα μπουλούκια των καπεταναίων μαζί με άλλους Έλληνες. Πολέμησαν υπό την αρχηγία του Γεωργίου Καραϊσκάκη, του Νικολάου Στορνάρη, του Χριστόφορου Περραιβού, του Χριστόδουλου Χατζηπέτρου, του Μήτσου Κοντογιάννη και άλλων.
  Οι Καϊτσιώτες επαναστάτησαν ομαδικά τον Ιούλιο του 1821 και έλαβαν μέρος στην πεισματώδη αιματηρά μάχη κατά των κονιάρων Τούρκων του γειτονικού οθωμανικού χωριού Ντερμιχανής, όπου και νίκησαν τους Τούρκους. Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες για τη μάχη αυτή.
  Τα ονόματα των Καϊτσιωτών αγωνιστών του 1821, οι οποίοι πολέμησαν υπό τις οδηγίες των προαναφερθέντων οπλαρχηγών και αναφέρονται στα σωζόμενα πιστοποιητικά  που προαναφέρθηκαν, απαριθμούνται κατωτέρω.
  Τα στοιχεία αυτών των πιστοποιητικών, πέραν των πληροφοριών που προσφέρουν προσδίδουν συγχρόνως και τιμή στην Καΐτσα. Οι αγωνιστές αυτοί ήταν :

1. Αποστόλου Δημήτριος, (αρ.μητρ.1183)

2. Αποστόλου Γιαννάκης ή Μερτζαβός (αρ.μητρ.14333)

3. Βλαχάκης Αθανάσιος (αρ.μητρ.3033)

4. Κουτρούμπας Γεώργιος (αρ.μητρ. 15695)

5. Κουτρούμπας Δημήτριος ή Ζαχαρόπουλος (αρ.μητρ.3000)

6. Σακελλαρίου Δημήτριος του Γεωργίου (αρ.μητρ.4495)

7. Σαραντσής Αντώνιος του Αντωνίου (αρ.μητρ. 971/2159)

  Από τα πληροφοριακά αυτά στοιχεία προκύπτει ότι μετά την επίθεση εναντίον των Τούρκων της Ντεμηρχανής, οι Καϊτσιώτες φοβούμενοι αντίποινα, μετέφεραν τις οικογένειές τους για ασφάλεια μακριά από την Παλιοκαίτσα, σε άλλες περιοχές της Φθιώτιδας. Έτσι εξηγούνται και οι πολλές επιγαμίες μεταξύ Καϊτσιωτών και κατοίκων της Μάκρυσης του Πλατυστόμου, της Μπρούφλιανης, της Καστριώτισσας και άλλων χωριών.



Απόσπασμα από τη μελέτη του κ. Δημητρίου Γ. Κουτρούμπα (Διδάκτορα Ιστορίας, Γεν. Επιθεωρητή Μ.Ε.).
Το 1992 στον 5ο τόμο της εκδόσεως «ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΔΟΜΟΚΟΥ».